بازدیدها: 0
اگر فکر می کنید که دیسک کمر دارید ، اولین قدم مراجعه به پزشک است. در حالی که داشتن دیسک کمر امری غیرمعمول نیست ، شرایط و آسیب های متنوعی وجود دارد که می تواند باعث بروز علائم در افراد دارای دیسک های کمر شود. تنگی نخاع ، عضلات کشیده یا پاره شده و رباط ها ، شکستگی ها ، مشکلات مربوط به مفصل خاصره خاجی و در مواردی که اعصاب به طور قابل توجهی تحت فشار قرار می گیرند ، بی حسی و ضعف، همه و همه شرایطی هستند که می توانند باعث کمردرد شوند.
اهمیت تشخیص صحیح دیسک کمر
تا زمانی که دیسک کمر به طور قطعی تشخیص داده نشود ، نمی توانید بدانید چه چیزی باعث ایجاد علائم آن شده است. بنابراین ، قبل از پیش رفتن با هر نوع برنامه درمانی ، ضروری است که پزشک شما یک مصاحبه و معاینه جامع تشخیصی با شما انجام دهد. بدون درک کامل و واضح از ماهیت و علت علائمی که شما را به دنبال معالجه راهی کرده است ، دکتر فبزیوتراپی شما نمی تواند به درستی در تعیین بهترین دوره درمانی به شما کمک کند.
نکات مهم برای تشخیص اولیه دیسک کمر
هنگامی که درد دیسک کمر دارید ، انجام کارهای بسیاری برایتان دشوار خواهد بود – حتی آماده شدن و مراجعه به ملاقات پزشک نیز از این قاعده مستثنی نیست. متأسفانه ، بسیاری از موارد دیسک کمر (و همچنین بسیاری از آسیب های نخاعی) بدون درمان برطرف نمی شوند. کلید تشخیص دقیق بیماری ، اطلاعات فراوان و صحیح در مورد شرایط بیماری است. پزشک از طریق معاینه ، مصاحبه بالینی و هرگونه تصویربرداری یا سایر آزمایشهای تشخیصی که انجام می دهد ، می تواند نقش خود را در جمع آوری بهترین اطلاعات ممکن ایفا کند. به عنوان یک بیمار، می توانید با جمع آوری و نوشتن جزئیات علایم مربوط به وضعیت خود قبل از قرار ملاقات با دکتر فیزیوتراپی، در این فرآیند کمک کنید ، به طوری که در حین انجام مصاحبه تشخیصی با پزشک ، اطلاعات را به صورت واضح و مختصر در دسترس پزشک قرار دهید.
سؤالاتی که احتمالاً از شما پرسیده خواهد شد عبارتند از:
- چه علائمی را در حال حاضر تجربه می کنید؟
- اگر دردی را تجربه می کنید ، شدت آن را چگونه ارزیابی می کنید؟
- آیا شما بی حسی یا ضعف در بازوها ، پاها ، انگشتان دست یا انگشتان پا را تجربه می کنید؟
- آیا در حمام رفتن مشکلی دارید؟
- چه موقع اولین بار متوجه علائم خود شدید؟
- آیا داروهایی که مصرف می کنید در برطرف کردن درد شما کمک می کنند؟
- آیا حرکات یا موقعیت های بدنی خاص به شما در کاهش درد کمک می کنند؟
- آیا حرکات یا موقعیت های بدنی خاصی وجود دارد که علائم شما را بدتر کند؟
- درد خود را چگونه توصیف می کنید؟ (به عنوان مثال ، کم، تیز، دردناک،)؟
- آیا به طور مرتب درگیر تمرینات بدنی شدید هستید و / یا شغل شما به طور معمول از نظر جسمی خواستار حرکات بدنی و ماهیچه ای شدید است؟
- آیا ساعات طولانی را در نشستن پشت میز، بدون استراحت منظم، سپری می کنید؟
- آیا شرایط پزشکی با بیماری خاص دیگری دارید؟
- آیا سابقه خانوادگی دیسک کمر دارید؟
- داشتن پاسخ های شفاف ، مختصر و صادقانه به این سؤالات تهیه شده از قبل قرار ملاقات شما، می تواند به شما در دریافت سریع تر تشخیص دقیق کمک کند. علاوه بر این، لیستی از تمام سؤالاتی را که ممکن است از پزشکتان داشته باشید تهیه کنید تا آنها بتواند شما را با موثرترین روش ممکن راهنمایی کند.
- اگر شما دچار درد یا بی حسی شدید هستید یا اگر در رفتن به حمام (که به نظر می رسد با علائم ستون فقرات شما ارتباط دارد) مشکل دارید، لطفاً فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید زیرا ممکن است دچارعارضه شدید دیسک کمر شوید.
معاینه فیزیکی
در بیشتر مواقع ، دکتر فیزیوتراپی با یک بحث کامل درباره ماهیت و وسعت علائم جلسه درمانی را آغاز می کند. همچنین در مورد هر نوع دارو یا روش درمانی در منزل که ممکن است تاکنون برای کاهش علائم خود استفاده کرده باشید، بحث کنید. این معمولاً زمان مناسبی برای شما است تا سوالاتی را که برای قرار ملاقات تهیه کرده اید از پزشک معالج خود است بپرسید. در طی این مصاحبه تشخیصی ، دکتر فیزیوتراپی شما معاینه فیزیکی نیز انجام می دهد. علاوه بر بررسی بصری ناحیه آسیب دیده ، ممکن است از شما بخواهد که حرکات مختلفی را برای ارزیابی تحرک ستون فقرات خود انجام دهید. هنگامی که علائم در قسمت تحتانی کمر یا پاها احساس یا دیده شود ، تست از بلند کردن پا شروع می شود. در این آزمایش دکتر فیزیوتراپی هر کدام از پاهایتان را در حالی که روی پشت خود دراز کشیده اید بلند می کند تا اینکه شروع به درد کردن کند. اگر در حالی که پای شما در زاویه 30-70 درجه باشد درد را تجربه کنید، ممکن است نشانگر دیسک کمر باشد و دکتر فیزیوتراپی شما احتمالاً سایر آزمایشات تشخیصی را انجام می دهد. دکتر فیزیوتراپی همچنین به آرامی منطقه آسیب دیده و مناطق اطراف آن را لمس می کند تا از شدت ، نوع و محل علائم بروز شما مطلع شود. برای بررسی وجود درد ، پزشک شما به دنبال هرگونه بی حسی موضعی خواهد بود که این موضوع نشان دهنده یک مسئله عصبی است.
تست و اسکن های تشخیصی
پس از معاینه فیزیکی و بحث در مورد وضعیت خود با پزشک ، پزشک تصمیم خواهد گرفت که آیا انجام آزمایش های بعدی لازم است یا خیر. در بسیاری از موارد ، اگر درد قابل تحمل باشد و علائمی از عوارض آن مشاهده نشود ، به بیماران توصیه می شود که منتظر بمانند و ببینند در طی شش هفته آینده بیماری خود به خود برطرف می شود یا خیر. اگر علائم آن همچنان پایدار باشد ، دکتر فیزیوتراپی به شما توصیه می کند که بهترین روش درمانی را انجام دهید. در این مرحله ، ممکن است در صورت عدم اطمینان از اینکه آیا دیسک کمر دارید یا یک بیماری دیگر ، آزمایش های بیشتری را انجام می دهد. علاوه بر این ، اگر آسیب عصبی نگران کننده باشد ، دکتر فیزیوتراپی شما می خواهد آزمایشات تصویربرداری را انجام دهید تا مشخص شود دقیقاً کدام عصب تحت تأثیر قرار دارد.
این که دکتر فیزیوتراپی شما بلافاصله آزمایش بیشتری را تجویز کند یا بعد از شش هفته انتظار آن را توصیه کند ، تشخیص بعدی است. مرحله بعدی انجام تست های تصویربرداری خواهد بود. از اسکن های اشعه ایکس و توموگرافی کامپیوتری (CT) می توان برای سایر تشخیص های احتمالی استفاده کرد اما اینها به خودی خود نشان دهنده دیسک کمر نیستند. تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) در ارزیابی دیسک کمر بسیار مفید است زیرا در واقع دکتر فیزیوتراپی را قادر می سازد دیسک کمر را مشاهده کرده و همچنین تعیین کند که اعصاب در کدام قسمت تحت فشار قرار می گیرد. در موارد نادرتر ، یک میلوگرام – که رنگ آن در ستون فقرات درج شده است – انجام می شود اما جامعه پزشکی به خصوص با توجه به ماهیت تهاجمی این روش، در مورد کارآیی این آزمایش به توافق نرسیده است. الکترومیوگرافی (EMG) برای ارزیابی بیشتر عملکرد عصبی می تواند انجام شود. هیچ یک از این آزمایشات به خودی خود قطعی نیستند اما در رابطه با مشاهدات پزشک از معاینه فیزیکی و مصاحبه تشخیصی ، می توانند در تعیین محتمل ترین تشخیص و در نتیجه برنامه درمانی ایده آل برای شما بسیار مفید باشند.
پس از تشخیص دیسک کمر چه انتظاری باید داشت؟
دیسک کمر به روندی گفته می شود که توسط آن لایه بیرونی یک یا چند دیسک بالشتکی بین مهره های ستون فقرات شما به خطر می افتد ، که اغلب بخاطر فشار بر روی عصب هاست. اگر بعد از انجام همه معاینات و آزمایش هات، پزشک تشخیص دهد که شما دیسک کمر دارید، بازهم ناامید نشوید! همانطور که قبلاً در این مقاله ذکر شد ، بسیاری از موارد دیسک کمر بعد از چند هفته به خودی خود برطرف می شوند و بسیاری از دیسک های کمر از ابتدا بدون علایم هستند. اگر هیچ یک از این شرایط برای شما صدق نمی کند ، هنوز دلیلی برای از دست دادن امید نیست ، زیرا پیش آگهی مثبت باقی مانده است. برای آن دسته از افرادی که دیسک کمر آنها باعث ایجاد علائم شده و به خودی خود برطرف نمی شود ، طیف گسترده ای از گزینه های درمانی مؤثر وجود دارد. اگر درد غیرقابل تحمل داشته باشید یا دکتر فیزیوتراپی شما به یک عارضه جدی مشکوک باشد ، برایتان یک روش درمانی محافظه کارانه تجویز خواهد کرد که ممکن است مواردی مانند دارو درمانی ، دارو و فیزیوتراپی را شامل شود. درمان های غیرفعال مانند دارو و دما درمانی به شما در مدیریت درد و کاهش التهاب کمک می کند در حالی که درمان های فعال مانند کشش ها و تمرین های خاص به تقویت عضلات حامی ستون فقرات شما کمک می کند و در نتیجه پایداری ستون فقرات را افزایش می دهد. تقریباً در همه موارد ، این روش های غیرجراحی کارساز خواهند بود و جراحی ضرورتی نخواهد داشت.
جراحی: روشی پرعارضه و کم کاربرد
در بسیاری از مواقع ، بر خلاف یک عمل جراحی سنتی باز ، بهتر است یک عمل جراحی با حداقل حالت تهاجمی انجام شود ، زیرا جراحی های دیسک کمر با حداقل تهاجم، زمان بهبودی به مراتب کوتاه تری داشته و به طور معمول باعث ایجاد ترومای کمتری به بافتهای اطراف دیسک و اعصاب آسیب دیده می شوند. مطمئن باشید که تمام گزینه های درمانی خود را چه خود و چه با پزشک تان تحقیق کرده و از به هیچ وجه از پرسیدن سؤال در باب علایم بیماری خود نترسید. شرکت فعالانه در تصمیمات درمانی خودتان و مطرح کردن تمام نگرانی های احتمالی قبل از جراحی می تواند کمک کند تا از پیشروی حتی الامکان، اطمینان حاصل کنید .