در اکثر موارد، گودی کمر با علامتی همراه نیست. بسته به درجه‌ی قوس بیش‌ از حد ممکن است فرد دچار کشیدگی عضلات کمر و یا کمردرد شود. البته در صورتی‌ که علائم زیر در شما وجود دارند نباید فکر کنید که به دلیل عارضه‌ی قوس کمر ایجاد شده‌اند. این علائم ممکن است در اثر عوامل بسیار متعددی ایجاد شوند.

علل ایجاد گودی کمر

---

علت اصلی ایجاد گودی کمر هنوز شناخته نشده است ولی این عارضه ممکن است در اثر عوامل زیر ایجاد شود:

• حالت نامناسب بدن
• آکندروپلازی – یک اختلال ژنتیکی که باعث رشد نامناسب غضروف‌ها شده و ایجاد کوتولگی می‌کند.
•  اسپوندیلولیستزی – خارج شدن مهره‌های ستون فقرات از محل مناسب خود

عوامل خطر گودی کمر

---

این عوامل می‌توانند خطر ایجاد گودی کمر در شما را افزایش دهند. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر، پزشک خود را در جریان بگذارید:

• جراحی کمر
•  اختلالات مربوط به لگن
•  کیفوز یا قوز
•  پوکی استخوان
•  مشکلات مربوط به دیسک کمر
•  چاقی

تشخیص گودی کمر

---

دکتر فیزیوتراپی برای تشخیص گودی کمر در مورد علائم و سوابق پزشکی سؤالاتی را از شما خواهد پرسید. یک معاینه‌ی فیزیکی نیز انجام خواهد شد. در طول معاینه‌ی فیزیکی، احتمالاً دکتر فیزیوتراپی از شما می‌خواهد تا کمر خود را خم کرده و آن را حرکت دهید. همچنین ممکن است به یک متخصص در زمینه‌ی اختلالات ستون فقرات ارجاع داده شوید.

آزمایشات انجام شده ممکن است شامل موارد زیر باشند:

•  عکس‌برداری از ستون فقرات با اشعه‌ی ایکس: در این آزمایش از تابش اشعه‌ی ایکس برای عکس گرفتن از ساختارهای درونی بدن استفاده می‌شود.
• اسکن استخوان: در این آزمایش، سطح معدنی بودن بافت استخوان تعیین‌شده و بیماری‌های استخوان مشخص می‌شوند.
• اسکن MRI: در این آزمایش از امواج مغناطیسی برای عکس‌برداری از ساختارهای درونی بدن استفاده می‌شود. این روش نسبت به عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس حساس‌تر است.
• سی تی اسکن: نوعی عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس که در آن از یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویر از ساختارهای درونی بدن استفاده می‌شود. از این روش برای عکس‌برداری دقیق و با جزئیات بالا از ستون فقرات استفاده می‌شود.

درمان گودی کمر

---

برای موارد متوسط قوس کمر معمولاً نیازی به درمان نیست. می‌توانید در مورد بهترین برنامه‌ی درمانی با دکتر فیزیوتراپی خود مشورت کنید. گزینه‌های پیش رو عبارت‌اند از:

دارو درمانی

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) به‌منظور کاهش تورم و ناراحتی تجویز می‌شوند.

تزریقات اپیدورال

تزریق اپیدورال استروئید یک روش درمانی رایج برای درد پایین کمر در اثر لوردوز می‌باشد. هدف از انجام این تزریق، تسکین درد بوده و در برخی از موارد این تزریق به‌تنهایی می‌تواند درد را از بین ببرد. البته در اکثر موارد، تزریق اپیدورال استروئید همراه با یک برنامه‌ی توان‌بخشی جامع انجام می‌شود تا نتایج بهتری حاصل شوند.

بریس کمر

در برخی از موارد، بریس برای درمان کودکان استفاده می‌شود. استفاده از بریس این اطمینان را به شما می‌دهد که قوس کمر کودک با بزرگ‌تر شدن او تشدید نمی‌شود. بسته به درجه‌ی قوس، بریس کمر برای کودکان و نوجوانان در حال رشد تجویز می‌شود. بریس می‌تواند از بدتر شدن قوس کمر جلوگیری کند.

فیزیوتراپی

درصورتی‌که بیمار احساس درد و ناراحتی کند، می‌تواند در یک برنامه‌ی درمانی فیزیوتراپی شرکت کرده و تحت نظر یک دکتر فیزیوتراپی، تمرینات درمانی را انجام داده و با تقویت عضلات خود و افزایش دامنه‌ی حرکتی اندام‌ها، به درمان عارضه‌ی خود کمک کند. تمرینات درمان می‌توانند برای تقویت عضلات و افزایش دامنه‌ی حرکتی مورد استفاده قرار گیرند. همچنین به شما آموزش داده می‌شود که چگونه حالت مناسب بدن خود را حفظ کنید.اثر پیشگیری‌کننده‌ی ورزش‌های درمانی، ماساژ درمانی، تحریک الکتریکی، اوزون تراپی و مکمل‌های غذایی در جلوگیری از تشدید گودی کمر به اثبات نرسیده است. ولی همچنان، انجام برخی ورزش‌ها برای حفظ قدرت و انعطاف‌پذیری به‌منظور داشتن عملکرد طبیعی ضروری است. این کار در افرادی که به اسکولیوز مبتلا هستند نیاز به تلاش و توجه دوچندان دارد.

منیپولاسیون یا درمان‌های دستی

می‌توان از منیپولاسیون و دیگر روش‌های درمانی جایگزین برای درمان گودی کمر استفاده کرد. نظر بر این است که حفظ تعادل در ساختارهای اسکلتی عضلانی بدن و به‌خصوص در ستون فقرات باعث می‌شود تا بدن توانایی خود ترمیمی داشته و نیازی به انجام عمل جراحی و دارودرمانی نباشد. درمان دستی به‌منظور بازیابی تحرک در مفاصلی که به دلیل آسیب‌هایی چون زمین خوردن، فشار مکرر و نشستن طولانی‌مدت بدون پشتی مناسب ایجاد شده‌اند انجام می‌شود.

تمرینات اصلاحی برای گودی کمر

تمرینات کششی برای درمان گودی کمر

توصیه می‌شود که قبل از شروع هرگونه برنامه‌ی توان‌بخشی یا انجام ورزش‌های درمانی، با دکتر فیزیوتراپی خود مشورت کنید.

تمرین کششی برای عضله‌ی فلکسور ران

عضله‌ی خاصره‌ای مازویی، قدرتمندترین عضله‌ی فلکسور ران بوده و این تمرین بر روی این عضله اثر می‌گذارد.

• یکی از زانوهای خود را بر روی زمین قرار دهید.
• درحالی‌که کمر خود را صاف نگه داشته‌اید، به‌آرامی لگن خود را به سمت جلو فشار دهید.
• باید احساس فشار و کشیدگی کنید.
• این حالت کشیدگی را به مدت 20 تا 30 ثانیه نگه دارید.
• چندین بار در روز این تمرین را تکرار کرده و در هر بار 3 تا 5 مرتبه آن را انجام دهید.

تمرین کششی برای پایین کمر

• به پشت خود بر روی زمین بخوابید و زانوها را خم کنید.
• زانوها باید تا حد امکان به سمت کمر کشیده شوند. (تا حدی که درد احساس نشود)
• این موقعیت را به مدت 20 تا 30 ثانیه حفظ کنید.
• این تمرین را چندین مرتبه در روز و هر مرتبه 3 تا 5 بار تکرار کنید.

تمرینات تقویتی برای درمان گودی کمر

کرانچ شکمی (ساده)

• به پشت خوابیده و زانوهای خود را خم کنید.
• با دستان خود زانوها را گرفته و آرنج خود را بر روی زمین قرار دهید، در همین حالت سعی کنید سر و شانه‌های خود را به‌طرف بالا کشیده و آن‌ها را از زمین جدا کنید.
• این تمرین را تا جایی انجام دهید که در عضلات شکمی خود احساس ورزیدگی کنید.
• به مدت 1 دقیقه استراحت کنید.
• سعی کنید 2 تا 3 مرتبه این تمرین را تکرار کنید.

کرانچ شکمی (پیچیده)

می‌توانید سطح دشواری این تمرین را با قرار دادن دست‌ها بر روی سینه و یا نزدیک به سر افزایش دهید. هیچ‌گاه دستان خود را در پشت سر قرار ندهید چراکه این کار باعث فشار آمدن به گردن خواهد شد.

کرانچ چرخشی

• به پشت خوابیده، زانوهای خود را خم کنید و کف پاهای خود را بر روی زمین قرار دهید.
• دستان خود را در کنار سر خود قرار دهید.
• سر و شانه‌های خود را از سطح زمین جدا کرده و در حین بالا آمدن، بدن خود را طوری بچرخانید که آرنج راست شما به‌طرف زانوی چپ حرکت کند.
• به موقعیت شروع بازگردید.
• همین حرکت را در جهت مخالف انجام داده و آرنج چپ خود را به‌طرف زانوی راست حرکت دهید.
• در ابتدا این تمرین را در 2 مرحله‌ی 10 تایی انجام داده و به‌مرورزمان آن را به 3 مرحله‌ی 20 تایی برسانید.

پل زدن

• به پشت خود خوابیده، زانوها را خم کرده و کف پاهای خود را بر روی زمین قرار دهید.
• به‌آرامی، باسن و قسمت تحتانی کمر خود را از زمین جدا کرده و آن‌ها را به سمت بالا بکشید.
• سعی کنید تا جایی که ممکن است باسن خود را بالا بیاورید. باید احساس کنید که عضلات این ناحیه به‌سختی منقبض شده‌اند.
• این موقعیت را به مدت 5 تا 10 ثانیه حفظ کنید.
• استراحت کنید.
• دوباره این حرکت را انجام دهید.
• در ابتدا این تمرین را در 2 مرحله‌ی 10 تایی انجام داده و با گذشت زمان آن را به 3 مرحله‌ی 20 تایی برسانید.
• برای افزایش سطح دشواری این تمرین می‌توانید آن را با استفاده از یک پا انجام دهید.
• برای افزایش سطح دشواری این تمرین می‌توانید آن را با استفاده از یک پا انجام دهید.