Hits: 118
مقدمه
کمردرد تا ۸۵ درصد از جمعیت را در مقطعی از زندگی تحت تاثیر قرار می دهد.
کمردرد یکی از علل اصلی ناتوانی در بیماران زیر 50 سال است.
فتق دیسک کمر
فتق دیسک از علل اصلی کمردرد حاد و مزمن است.
ممکن است با درد پا، ضعف و بی حسی همراه باشد که اغلب به آن سیاتیک می گویند.
درمان دیسک کمر با فیزیوتراپی به عنوان موثرترین روش درمان غیرجراحی دیسک کمر در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته شمیم زیر نظر دکتر حیدر سعادتی ارائه می شود. متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی شمیم در شریعتی از بروزترین متدها و پیشرفته تجهیزات همچون تکنیک های درمان دستی ، لیزر درمانی ، التراسوند و الکتروتراپی بهره می برند.برای رزرو نوبت در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته شمیم می‌توانید با شماره تلفن های 02126722003 – 02126722004 تماس حاصل فرمایید.
طبقه بندی بر اساس محل ضایعه
بخش خلفی جانبی دیسک شایع ترین محل آسیب هستند. رباط طولی خلفی ضعیف ترین ساختار است.
معمولاً ریشه عصبی همان طرف مهره های کمری تحتانی را تحت تأثیر قرار می دهد.
همه گیرشناسی
بیشتر در بیماران 30-50 ساله دیده می شود. قبل از 20 سالگی نادر است.
مردان بیشتر از زنان مبتلا می شوند.
ستون فقرات کمری سطح ستون فقرات است که بیشتر تحت تاثیر فتق دیسک قرار می گیرد.
سطح مهره L4-L5 شایع ترین سطح درگیر است و پس از آن سطح مهره L5-S1 قرار دارد.
عوامل خطر
- سیگار کشیدن
- مشاغلی که نیاز به بلند کردن مکرر دارند
- چاقی
- ژنتیک
در مورد ارتباط ژنتیکی با فتق دیسک کمر اختلاف نظر وجود دارد.
آسیب شناسی
دیسک بین مهره ای از یک هسته پالپوس داخلی و یک فیبروز حلقوی خارجی ساخته شده است.
دیسک بین مهره ای که عمدتاً از کلاژن نوع I و II تشکیل شده است، وظایف اصلی آن جذب بارهای محوری بر روی ستون فقرات و امکان حرکت مایع بین مهره ها است.
عناصر عروقی و عصبی منحصراً در الیاف محیطی حلقوی فیبروزوس یافت می شوند.
مواد مغذی از طریق انتشار از صفحات انتهایی غضروف هیالین واقع در بالا و زیر دیسک به دیسک بین مهره ای جریان می یابد.
با شروع در یک فرد 20 ساله، هسته پالپوس به تدریج محتوای آب خود را از دست می دهد.
با افزایش سن، دیسک های بین مهره ای حجم، شکل و توانایی ویسکوالاستیک را از دست می دهند.
علت شناسی
به نظر می رسد علت فتق دیسک کمر در درجه اول مربوط به فرآیند دژنراتیو طبیعی است که با افزایش سن رخ می دهد.
ممکن است ثانویه به تروما باشد.
فشارهای مکرر روی کمر، مانند زایمان سنگین، ممکن است روند را تسریع کند.
تشخیص
علائم و نشانه ها
ممکن است فقط پشت، فقط ساق پا یا هر دو را درگیر کند
درد اغلب با خم شدن ستون فقرات کمری به سمت جلو تشدید می شود و با اکستنشن تسکین می یابد.
بی حسی در درماتوم مرتبط با ریشه عصبی آسیب دیده ممکن است رخ دهد.
ضعف در عضله مرتبط با ریشه عصبی آسیب دیده ممکن است رخ دهد.
فتق L3-L4 باعث فشردگی ریشه L4 می شود که با ضعف عضلات ساق پا و کاهش رفلکس کشکک و تغییرات حسی داخلی زانو و پا مشخص می شود.
فتق L4-L5 منجر به علائم L5، از جمله تغییر حس در قسمت جانبی ساق پا و فضای اول پشتی می شود. ضعف عضله ممکن است مشهود باشد.
فتق L5-S1 ریشه عصب S1 را فشرده می کند، رفلکس مچ پا را کاهش می دهد و باعث کاهش قدرت عضلات پنجه پا و کاهش حس در قسمت جانبی پا می شود.
تاریخچه بیمار
یک شرح حال کامل باید شامل دوره زمانی شروع درد باشد.
- عوامل خطر (به عنوان مثال، شغل، سابقه دخانیات)
- سابقه سقوط یا ضربه
- سابقه علائم اساسی (مانند تعریق شبانه، تب، کاهش وزن) باید درج شود.
- معاینه بدنی
ارزیابی دقیق عصبی مهمترین جنبه معاینه است.
تمام رفلکس های اندام تحتانی باید آزمایش شوند.
معاینه رکتوم:
برای ارزیابی ریشه های عصب خاجی مهم است. تون رکتوم، و احساس سوزن سوزن، و رفلکس مقعدی را ارزیابی کنید.
تست بلند کردن مستقیم پا
تکرار علائم نتیجه کشش ریشه های عصبی است.
درد با دورسی فلکشن مچ پا افزایش می یابد.
آزمایش طرف مقابل با ارجاع درد زیر زانو برای فتق دیسک کمر بسیار اختصاصی است.
اختلالات راه رفتن یا افتادن پا ممکن است در نتیجه فشردگی عصب و ضعف عضلانی باشد.
تصویر برداری
رادیوگرافی AP و جانبی برای بیماران با علائم بیش از 6 هفته طول بکشد.
ام آر آی:
برای ثبت ویژگی های پاتولوژیک در صورت مشکوک به تنگی نخاع استفاده می شود.
نتایج ممکن است گمراه کننده باشند زیرا یافته های مثبت کاذب رایج هستند.
سی تی میلوگرافی ممکن است برای تشخیص فتق دیسک کمر استفاده شود، اما تهاجمی تر از MRI است و جایگزین آن شده است.
دیسکوگرافی ممکن است به ارزیابی کمردرد دیسکوژنیک کمک کند و محل ایجاد درد را در کمپلکس دیسک تعیین کند، اما استفاده و پذیرش این تکنیک همچنان بحث‌برانگیز است.
یافته های پاتولوژیک
هسته پالپوزوس از طریق نقص در فیبروز حلقوی اکسترود می شود، اما معمولاً توسط رباط طولی خلفی ضخیم پوشیده می شود.
علائم ثانویه به خیمه زدن ریشه های عصبی بر روی فتق است.
انتشار واسطه های التهابی ممکن است فشار مکانیکی را تشدید کند.
تشخیص های افتراقی
- تنگی کانال نخاعی کمری
- گیر افتادن عصب سیاتیک در زیر ستون فقرات
- اسپوندیلولیز
- کمر درد عضلانی
- بیماری دژنراتیو دیسک
- تثبیت اولیه
- استراحت در بستر (نه بیش از 2 روز)، سپس افزایش تدریجی فعالیت تا زمانی که وضعیت قلبی عروقی اجازه می دهد
درمان ویژه
درمان دیسک کمر با روش های فیزیوتراپی پیشرفته از جمله لیزر پرتوان ، شاک ویو تراپی ، تکنیک های درمان دستی و استئوپاتی ، سوزن خشک و تمرین درمانی در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته دکتر سعادتی در شریعتی ارائه می شود. برای رزرو نوبت در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته شمیم می‌توانید با شماره تلفن های 02126722003 – 02126722004 تماس حاصل فرمایید.
مراقبت به سمت تسکین علامتی هدایت می شود.
از سرگیری زودهنگام فعالیت برای بهبودی مهم است.
باید از استراحت طولانی مدت در رختخواب خودداری شود.
از فعالیت هایی که باعث تشدید علائم می شوند باید اجتناب شود.
NSAID یا استامینوفن توصیه می شود.
دیازپام یا شل کننده های عضلانی تنها نقش محدودی برای بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر مرتبط با اسپاسم عضلانی دارند.
استروئیدهای اپیدورال ممکن است برای تسکین کوتاه مدت و طولانی مدت مفید باشند.
دستکاری، چه به صورت دستی و چه در کشش، ممکن است به صورت کوتاه مدت مفید باشد.
مواد مخدر باید برای بیمارانی که شدیدترین علائم را نشان می دهند رزرو شود.
فیزیوتراپی علاوه بر NSAID برای اکثر بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر
تکنیک های حس عمقی و برنامه های تقویت شکم و کمر ضروری هستند.
برنامه درمانی باید شامل کشش و تقویت اندام تحتانی باشد.
دارو
خط اول
استامینوفن
NSAID ها
مواد مخدر در مراحل اولیه حاد
خط دوم
کورتیکواستروئیدهای خوراکی
تزریق کورتیکواستروئید اپیدورال و بیهوشی
چکاپ
بیماران باید هر 6 هفته به مدت 12-18 هفته و سپس بر اساس نیاز ویزیت شوند.
آموزش بیمار
بیماران باید درک کنند که اکثر فتق دیسک ها با گذشت زمان و درمان علامتی بهبود می یابند.
فعالیت
بیماران باید تشویق شوند تا فعالیت هایی را که تحمل می کنند دنبال کنند.
استراحت طولانی مدت ممکن است بهبود علائم را به تاخیر بیندازد.
پیشگیری
بیماران درگیر در بلند کردن اجسام سنگین ممکن است از آموزش تکنیک های صحیح بلند کردن توسط دکتر فیزیوتراپی بهره مند شوند.