بازدیدها: 0
اسپوندیلوز گردنی یک اصطلاح عمومی برای ساییدگی و فرسودگی دیسک‌های بین مهره‌ای گردنی بر اثر افزایش سن است. زمانی که دیسک‌ها آب خود را از دست داده و خشک می‌شوند، علائم استئوآرتریت مانند برآمدگی استخوانی در لبه‌های استخوان‌ها (خارهای استخوانی) شکل می‌گیرند. اسپوندیلوز گردنی یک عارضه بسیار شایع است که با افزایش سن نیز تشدید می‌شود. بیش از 85 درصد از افرادی که سن آنها بیش از 60 سال است از این عارضه رنج می‌برند.
استئوپتی یک روش غیر تهاجمی برای درمان دیسک گردن است. استئوپاتی یک روش درمانی دستی غیر تهاجمی و بدون نیاز به مصرف دارو است که با دست‌کاری و تقویت چارچوب‌های عضلانی اسکلتی به بهبودی کل سیستم بدن کمک می‌کند. پزشک استئوپاتیک روی مفاصل، عضلات و ستون فقرات کار می‌کند. استئوپاتی تأثیرات مثبتی بر عصب‌ها، سیستم گردش جریان خون و سیستم‌های لنفاوی بدن دارد.
علت ابتلا به دیسک گردن
با افزایش سن، استخوان‌ها و غضروف‌هایی که ستون فقرات و گردن را تشکیل داده‌اند به مرور زمان دچار تغییرات ناشی از سایش و فرسودگی می‌شوند. برخی از این تغییرات عبارتند آر:
- دیسک‌هایی که آب خود را از دست داده‌اند: دیسک مانند یک کوسن ضربه‌گیر بین مهره‌های ستون فقرات عمل می‌کند. وقتی سن شما به 40 سالگی می‌رسد، دیسک‌های ستون فقرات دچار خشکی و جمع شدگی می‌شوند که باعث می‌شود استخوان‌های مهره‌ها بیشتر روی هم بلغزند.
- فتق دیسک: افزایش سن همچنین بر دیسک‌های ستون فقرات نیز تأثیر می‌گذارد. ترک‌خوردگی‌ها ممکن است منجر به بیرون‌زدگی دیسک‌ها می‌شوند که گاهی اوقات بر نخاع یا ریشه‌های عصب فشار وارد می‌کنند.
- خارهای استخوانی: تحلیل دیسک غالباً باعث می‌شود که خارهای استخوانی در محل‌هایی اشتباه به منظور تقویت ستون فقرات ایجاد می‌شوند. این خارهای استخوانی ممکن است بر نخاع و ریشه‌های عصب فشار وارد کنند.
- خشک‌شدگی رباط‌ها: رباط‌ها بافت‌های طنابی شکلی هستند که استخوان‌ها را به هم وصل می‌کنند. رباط‌های ستون فقرات ممکن است با افزایش سن خشک شده و در نتیجه انعطاف‌پذیری گردن شما کاهش یابد.
برای کسب اطلاعات در زمینه درمان قطعی قوز پشت اینجا کلیک کنید.
برای کسب اطلاعات در زمینه درمان قطعی افتادگی شانه اینجا کلیک کنید.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، مشاوره با متخصصین ما یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره‌های ۰۲۱۲۶۷۲۲۰۰۳ و ۰۲۱۲۶۷۲۲۰۰۴ تماس حاصل فرمایید.
عواملی که احتمال ابتلا به اسپوندیلوز گردنی را افزایش می‌دهند
برخی عواملی که احتمال ابتلا به اسپوندیلوز گردنی را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- سن: اسپوندیلوز گردنی بخشی از فرایند طبیعی افزایش سن و پیری است.
- شغل: در صورتی که شغل شما به گونه‌ای باشد که به واسطه انجام آن باید گردن شما حرکات مکرر داشته باشد، در وضعیتی نامناسب قرار گیرد یا باید کارهای زیادی را بالای سر خود انجام دهید، فشار بیشتری به گردن شما وارد می‌شود.
- آسیب‌دیدگی‌های گردن: آسیب‌دیدگی‌های قبلی در ناحیه گردن باعث افزایش احتمال ابتلا به اسپوندیلوز گردنی می‌شوند.
- عوامل ژنتیکی: برخی افراد در برخی از خانواده‌ها ممکن است بیش از سایر افراد دچار این تغییرات شوند
- استعمال دخانیات: استعمال دخانیات با افزایش احتمال ابتلا به گردن درد ارتباط دارد.
علائم دیسک گردن
برخی علائم ابتلا به اسپوندیلوز گردنی عبارتند از:
- خشک‌شدگی و درد گردن
- دردی که ممکن است به سمت دست‌ها کشیده شود
- بیحسی یا ضعف در بازوها و دستان
- بیحسی یا ضعف در پاها که ممکن است در حفظ تعادل شما اختلال ایجاد کند
- صدای تق‌تق یا احساس خردشدگی در گردن
- اسپاسم های عضلانی در گردن
- سر درد
- تحریک‌پذیری
- احساس خستگی شدید
- اختلالات خواب
تشخیص دیسک گردن
دکتر فیزیوتراپی برای تشخیص دیسک گردن مراحل زیر را طی می‌کند:
معاینه فیزیکی
پزشک ممکن است با معاینات بالینی شروع کند که شامل موارد زیر می‌شود:
- بررسی دامنه حرکتی در گردن
- آزمایش واکنش‌ها و قدرت عضلانی برای یافتن محل فشارهای احتمالی که به عصب‌های ستون فقرات یا نخاع وارد می‌شوند
- مشاهده نحوه راه رفتن شما در صورتی که فشار وارد بر ستون فقرات بر راه رفتن شما تأثیر گذاشته باشد.
آزمایش‌های تصویری
آزمایش‌های تصویری، اطلاعاتی مفصلی برای راهنمایی تشخیص و درمان تأمین می‌کنند. پزشک ممکن است دستور انجام هر یک از آزمایش‌های تصویری زیر را بدهد:
- عکس‌برداری از گردن به وسیله اشعه ایکس: ناهنجاری‌هایی نظیر خارهای استخوانی که نشان‌دهنده ابتلا به اسپوندیلوز گردنی هستند در عکس گرفته‌شده به وسیله اشعه ایکس مشخص می‌شوند. همچنین به کمک این عکس‌ها می‌توان احتمال ابتلا به بیماری‌های خطرناک که باعث گردن درد و خشکی گردن می‌شوند مانند تومورها، عفونت‌ها یا شکستگی‌ها را رد کرد.
- سی تی اسکن: به کمک سی تی اسکن می‌توان عکس‌های دقیقی از اجزای بدن به خصوص استخوان‌ها گرفت
- ام آر آی: در ام آر آی، قسمت‌هایی که عصب‌های آن تحت فشار هستند مشخص می‌شود.
- میلوگرافی: یک نوع رنگ در کانال ستون فقرات تزریق می‌شود تا بتوان عکس‌های دقیق‌تری با اشعه ایکس یا به روش سی تی گرفت.
تست عملکرد عصب
دکتر ممکن است دستور انجام این تست را به منظور تعیین این که آیا سیگنال‌های عصبی به درستی به سمت عضلات شما حرکت می‌کنند یا نه بدهد. تست عملکرد عصب شامل تست‌های زیر می‌شود:
- الکترومیوگرافی: در این تست، فعالیت‌های الکتریکی عصب‌ها در حال انتقال پیام‌ها به سمت عضلات در حال انقباض یا استراحت، اندازه‌گیری می‌گردد.
- مطالعه هدایت عصب: الکترودهایی به پوست بالای عصب مورد مطالعه وصل می‌شوند. یک شوک ضعیف از عصب عبور داده می‌شود تا قدرت و سرعت سیگنال‌های عصبی اندازه‌گیری شوند.
درمان دیسک گردن با استئوپتی
استئوپاتی یک روش دستی برای تشخیص و درمان همه انواع دردها، ناتوانی‌ها و بی‌تحرکی‌ها است. استئوپاتی بر اساس فلسفه درمان کل بدن انجام می‌شود. این نوعی مراقبت بهداشتی است که بر ارتباط مهم بین ساختارهای بدن و نحوه عملکردهای آن تأکید دارد. اصل اساسی در این روش درمانی، نگرش آن به عملکردهای بدن به عنوان یک سیستم یکپارچه است که همه اجزای آن با هم کار می‌کنند. اگر یک بخش از بدن محدود شود، بقیه قسمت‌های بدن نیز باید خود را سازگار کرده و این محدودیت را جبران کنند که در نهایت باعث ایجاد التهاب، درد، خشک‌شدگی و ابتلا به بیماری‌های دیگر می‌شود. درمان بر سیستم عضلانی اسکلتی متمرکز است. درمان‌های استئوپاتی با افزایش توانایی‌های حرکتی و ترمیم اختلالات عملکردی به بدن کمک کرده و این امکان را برای آن فراهم می‌کنند که خودش بهبود یافته و از بروز دوباره مشکلات پیشگیری کند.
چه مواقعی نباید از این روش‌های درمانی استفاده کرد؟
درمان‌های استئوپاتی باید در حد توان و تحمل بیمار باشد. وقتی احتمال آسیب‌دیدگی ستون فقرات یا استخوان‌های دیگر، رباط‌ها، مفاصل یا عصب‌ها وجود دارد نباید از این روش درمانی استفاده شود. این بدان معنی است که افراد مبتلا به برخی بیماری‌های زیر نمی‌توانند تحت درمان به روش استئوپاتی قرار گیرند:
- پوکی استخوان
- شکستگی‌ها
- بیماری‌های التهابی حاد مانند برخی انواع آرتریت‌ها
- عفونت‌ها
- اختلالات لختگی خون مانند هموفیلی
- سرطان
- ام اس
در موارد زیر نیز انجام استئوپاتی توصیه نمی‌شود:
- مصرف داروهای رقیق‌کننده خون نظیر وارفارین
- تحت رادیوتراپی بودن
شما می‌توانید در دوران بارداری تحت درمان به روش استئوپاتی قرار گیرید اما باید قبل از آن با ماما مشورت کنید. شما باید به یک متخصص استئوپاتی که متخصص درد مفاصل و عضلات در دوران بارداری است مراجعه کنید.
روش انجام استئوپتی
استئوپاتی به روش‌های مختلفی انجام می‌شود و غالباً هر درمانگری از روش خاص و منحصر به فرد خود در درمان بیماران استفاده می‌کند. این طیف گسترده از روش‌های درمانی به این معنی است که متخصص استئوپاتی می‌تواند یک بیماری یا مشکل را به روش‌های متعددی درمان نماید. متخصصین بیماری‌های استخوانی می‌توانند روش‌های درمان را بر اساس ترجیحات شما تعدیل نماید. برخی از روش‌های درمانی در ادامه توضیح داده شده‌اند:
- روش‌های بافت نرم: نوعی ماساژ است که در آن از فشار مستقیم، سخت و سبک برای شل شدن عضلات هایپرترونیک (منقبض شده) و کشش ساختارهای فاشیال منقبض شده استفاده می‌شود.
- روش انرژی عضلات: روش انرژی عضلات یک روش درمان دستی است که از انقباضات عضلات بیمار برای شل کردن و کشیدن عضلات منقبض شده و بهبود دامنه حرکتی مفاصل استفاده می‌کند.
- روش‌های مفصلی: حرکت دادن پسیو ستون فقرات یا مفاصل دیگر توسط درمانگر برای بهبود توانایی‌های حرکتی مفصل
- سرعت بالا در دامنه کم: در این روش شما صدای تق‌تق مفاصل را خواهید شنید. روش سرعت بالا در دامنه کم یک روش عالی برای بهبود توانایی‌های حرکتی مفاصل است. در مطالعات اخیر، صدای تق‌تق مفاصل (مشابه آنچه هنگام ام آر آی شنیده می‌شود) مانند جدا شدن ناگهانی سطوح مفاصل توصیف می‌شود، مایع بیشتری برای پر کردن حجم مفصل وجود ندارد بنابراین یک حفره ایجاد می‌شود و باعث ایجاد صدا در هنگام به کار بردن این روش می‌شود.
- کشش معکوس: تصور کنید عضله منقبض شده شما مانند یک باند الاستیکی در حال کشش است. کشش معکوس، حالت کشیدگی عضله را برطرف می‌کنند تا دوباره به حجم و طول طبیعی اولیه خود بازگردد. این یک روش سبک و ملاسم برای شل کردن عضلات و مفاصل است.
- سوزن خشک: در این روش از سوزن‌های فیلامنتی ریزی مانند سوزن‌های طب سوزنی استفاده می‌شود و زمانی که در باند عضلانی منقبض شده یا نقاط ماشه‌ای قرار داده می‌شوند باعث ایجاد واکنش شل شدگی فوری در آن قسمت می‌شوند.
چه انتظاری باید داشت؟
- استئوپاتی شامل یک جلسه مشاوره و معاینه فیزیکی است، سپس پزشک بر اساس معاینه تصمیم به انتخاب شیوه درمان می‌گیرد و می‌تواند تعداد جلسات مورد نیاز برای درمان را تعیین کند.
مشاوره
متخصص استخوان نخست وضعیت سلامت شما را به طور کامل مورد ارزیابی قرار می‌دهد تا نیاز درمانی شما را در این جلسه تشخیص دهد. استئوپتی یک رویکرد درمانی بیمارمحور است. قبل از شروع هر گونه اقدام درمانی فعال، دکتر فیزیوتراپی به شما مشاوره می‌دهد. در این جلسه مشاوره، وی در مورد مشکلات و بیماری‌های شما صحبت کرده، به شما گوش می‌دهد و یادداشت‌برداری می‌کند. این جلسه حدود 45 دقیقه طول خواهد کشید.
معاینه بالینی
دکتر فیزیوتراپی بیمار را مورد معاینه بالینی قرار می‌دهد، برای این کار بیمار باید برخی لباس‌های خود را درآورد تا پزشک بتواند فرایند تشخیص را شروع کند. معاینه ممکن است 1 تا 2 ساعت طول بکشد. از بیمار خواسته می‌شود که حرکات کششی ساده انجام داده تا دکتر فیزیوتراپی بتواند با دقت وضعیت بدنی و توانایی‌های حرکتی او را تجزیه و تحلیل کند. دکتر فیزیوتراپی همچنین وضعیت سلامت مفاصل؛ رباط‌ها و بافت‌ها را با استفاده از یک روش لمس یا دست‌کاری بررسی می‌کند و سپس یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای بیمار ارائه می‌کند. این برنامه درمانی شامل برخی جلسات احتمالی و ایجاد برخی تغییرات بسته به واکنش بیمار به فرایند درمان می‌شود. استئوپتی بر خودبهبودی تمرکز دارد بنابراین دکتر فیزیوتراپی ممکن است از شما بخواهد که در رژیم غذایی خود نیز برخی تغییرات را ایجاد کرده، در منزل ورزش کنید و سبک زندگی خود را تعدیل نمایید. دست‌کاری و مانیپولاسیون کاری ملایم است اما به دلیل این که کاری فیزیکی است بیمار ممکن است در 24 تا 48 ساعت اول پس از درمان احساس درد داشته باشد.
عوارض و خطرات استئوپتی
استئوپاتی نیز مانند هر روش درمانی دیگر ممکن است با خطراتی همراه باشد. احساس خشک‌شدگی مشابه آن جه پس از ورزش کردن برای شما اتفاق می‌افتد به مدت 24 تا 48 ساعت پس از درمان عادی و طبیعی است. برخی بیماران ممکن است مدت کوتاهی دچار سر درد شوند. بیمارانی که سن آنها بیشتر است مکن است دچار عوارض جانبی نادری نظیر درد شدید، شکستگی دنده‌ها (در بیماران مبتلا به پوکی استخوان)، بیحسی و احساس گزگز شوند. در صورت بروز چنین عوارضی، بیمار باید با پزشک استئوپات یا پزشکان دیگر صحبت کند. برخی عوارض برگشتی شدیدتر مانند سکته مغزی، پرولاپس دیسک، دردی که به اندام‌ها کشیده می‌شود، آسیب‌دیدگی عصب، ضعف عضلانی و اختلالات در کنترل مثانه و حرکات روده ممکن است نیاز به اقدامات فوری پزشکی داشته باشند. بیشتر این خطرات به ندرت اتفاق می‌افتند اما بیماران باید قبل از شروع درمان نسبت به آنها آگاه و هشیار باشند.
مراقبت‌های خانگی برای درمان دیسک گردن
ممکن است اقدامات درمانی زیر در درمان اسپوندیلوز گردنی خفیف مؤثر واقع شوند:
- ورزش منظم: فعالیت فیزیکی به افزایش سرعت بهبودی کمک می‌کند؛ حتی اگر شما به دلیل ابتلا به گردن درد مجبور باشید برخی تمرینات ورزشی را برای مدتی تعدیل کنید. احتمال ابتلا به گردن درد و درد پایین کمر در افرادی که هر روز پیاده‌روی می‌کنند پایین‌تر است.
- مصرف داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه پزشک: ایبوپروفن (آدویل، موترین و…)، ناپروکسن سدیم (آلیو) یا استامینوفن (تایلنول و…) غالباً برای کنترل درد ناشی از اسپوندیلوز گردنی کافی هستند.
- گرما یا یخ: استفاده از گرما یا یخ برای گردن باعث کاهش درد عضلانی در گردن می‌شود.
- بریس نرم گردن: بریس به عضلات گردن کمک می‌کند که استراحت کنند ولی باید از آنها به مدت کوتاهی استفاده شود زیرا در نهایت باعث ضعف عضلات گردن می‌شوند.
- استئوپاتها از طیف وسیعی از حرکات دست ملایم که با سن و تناسب اندام بیمار متناسب است به منظور تشخیص و کاهش تنش عضلانی در گردن و بهبودی توانایی‌های حرکتی در مفاصل گردن و قسمت فوقانی کمر استفاده می‌کنند. پزشک ممکن است بافت نرم را به طور ملایم یا به صورت ریتمیک ماساژ دهد تا تنش‌ها کاهش یافته و گاهی اوقات نیز دست‌کاری گردن برای حرکات مفاصل و شنیدن صدای تق‌تق انجام می‌شود.
- اقدامات درمانی برای هر فرد متفاوت است و گاهی اوقات شامل درمان قسمت‌های دیگر در کمر و شانه‌ها نیز می‌شود.
- پزشک ممکن است توصیه‌هایی در مورد بهبودی وضعیت بدنی در محل کار یا در اتومبیل به شما داشته باشد و از شما بخواهد که برخی تمرینات و حرکات کششی را برای کمک به شل شدن عضلات گردن و قسمت فوقانی کمر خود انجام دهید.
عکس‌برداری به وسیله اشعه ایکس، اسکن‌ها و تست‌های دیگر نیز گاهی برای تشخیص و تأیید تشخیص ضروری هستند و استئوپات ممکن است شما را برای معاینه بیشتر یا درمان به یک متخصص دیگر ارجاع دهد.